ὅς τις ἀιδρείῃ πελάσῃ καὶ φθόγγον ἀκούσῃ
Σειρήνων, τῷ δ᾽ οὔ τι γυνὴ καὶ νήπια τέκνα
οἴκαδε νοστήσαντι παρίσταται οὐδὲ γάνυνται,
ἀλλά τε Σειρῆνες λιγυρῇ θέλγουσιν ἀοιδῇ
ἥμεναι ἐν λειμῶνι, πολὺς δ᾽ ἀμφ᾽ ὀστεόφιν θὶς
ἀνδρῶν πυθομένων, περὶ δὲ ῥινοὶ μινύθουσι.
παρεξελάαν, ἐπὶ δ᾽ οὔατ᾽ ἀλεῖψαι ἑταίρων
κηρὸν δεψήσας μελιηδέα, μή τις ἀκούσῃ
τῶν ἄλλων: ἀτὰρ αὐτὸς ἀκουέμεν αἴ κ᾽ ἐθέλῃσθα
ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, μ.
Οι Σειρήνες παίζουν κάθε χρόνο τούτη την ημέρα
αλλά εγώ εν ήμουν ποττέ μου ξύπνια
Τη νύχτα πριν ή είχα πιεί ή είχα φκει έξω
ή ετζοιμήθηκα μιαν ώρα πριν να παίξουν
τζι’ ονειρεύκουμουν
Πολλές φορές εσκέφτηκα:
Μπορεί τωρά να παίζουν λλίο πιο σιγά
επειδή εν απλά μνημόσυνο -
εν έρκουνται ‘στ’αλήθκεια' -
αλλιώς πώς εξηγείται ότι
τζείνη την ημέρα
εξυπνήσαν ούλλοι;
Ερώτησα τη μάμμα μου αν παίζουσιν ακόμα.
Βεβαίως τζιαι παίζουν! είπε μου.
Εν τες άκουσες σήμερα το πρωί;
Ήταν Σεπτέβρης.
Όταν ήρτε ο Ιούλης - ήμουν δώδεκα - αποφάσισα να τες ακούσω.
ΑΤΤΙΛΑΣ τζιαι ‘θερμά επεισόδια'
τζιαι τα νέα των οκτώ
τζιαι γιορτές του δημοτικού τζιαι τετράδια
δεν ξεχνώ τζιαι "Ζεί ο Γρίβας!”
τζιαι οι αγνοούμενοι
τζιαι πόλεμος - ο πόλεμος!
τζιαι οι πρόσφυγες, τα σπίθκια τους
τζι' εσκέφτηκα αν ξανατύχει;
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΣ ΑΚΟΥΣΩ!
Όταν εν τα κατάφερα - εν είχα ξυπνητήρι - είπα ότι
πρέπει να ήταν επειδή εν ήμασταν αρκετά κοντά στον τόπο όπου παίζουν.
Εν έφταια εγώ, έφταιε η γεωγραφία.
Ή έφταίασιν τα παράθυρα του καινούριου μας σπιθκιού
που ήταν πολλά καλά τζιαι σαν τζιερί εν άφηναν τον θόρυβο να τα διαπεράσει.
Τζιαι ηρέμησα. Ήμουν καλή κόρη. Επροσπάθησα.
Οι Σειρήνες παίζουν κάθε χρόνο τούτο το πρωί
αλλά εγώ εν είμαι ποττέ τζιαμέ να τες ακούσω
Ακόμα ζω την μέρα πριν σε κάποιο άλλο time zone.
Εν εντάξει. Ξέρω ότι παίζουν, τζι’ας μεν ηξέρω
πώς ακούουνται ή πόση ώρα πάσιν.
Έντάξει. Εκατάλαβα. Μάμμα, ξέρω ακριβώς!
Ακριβώς. Ενηξέρω τίποτε.